Jak pani magister została panią doktor? O tym opowie nam dr Ewa Wiecha-Jung – nauczycielka języka polskiego w naszej szkole. PoniĹźszy wywiad pochodzi z listopadowego wydania gazetki szkolnej „Ĺťakpress”.

ŻAKPRESS: Jak rozpoczęła się u Pani fascynacja językiem polskim?
EWA WIECHA-JUNG: To zaczęło się juĹź w szkole podstawowej, dzięki mojej, niestety juĹź świętej pamięci, nauczycielce, która tak potrafiła zafascynować literaturą i językiem. I właśnie przekazała to wielu uczniom. Myślę, Ĺźe nie tylko mnie.

- Dlaczego wybrała Pani właśnie ten przedmiot?

- Bo umysłem ścisłym nie jestem i nigdy nie sprawiało mi satysfakcji rozwiązywanie zadań czy to z matematyki, czy z fizyki, czy z chemii. Natomiast uwielbiałam czytać, pisać, analizować róĹźne teksty.

- Co skłoniło Panią do napisania pracy doktorskiej?

- To było moje marzenie, odkąd zaczęłam studiować, aczkolwiek zawsze pozostawało w sferze marzeń. Nigdy nie myślałam, Ĺźe będę mogła coś takiego zrobić. I wiadomość ta spadła na mnie jak grom z jasnego nieba, kiedy pewnego, pięknego dnia, będąc tutaj w szkole, dostałam telefon od dziekana Filologii Polskiej, który zaproponował mi napisanie tego doktoratu.

- Jak brzmi temat Pani pracy?

- Jak wygląda ta cała procedura i jak długo to trwa?

- Procedura jest dosyć skomplikowana, dlatego Ĺźe aby pisać doktorat, trzeba mieć sporo pieniążków, bo to kosztuje. A dzięki temu, Ĺźe mnie zaproponowano pisanie doktoratu, mogłam to robić za darmo, ale musiało to trwać 4 lata. Nie mogłam skończyć tego wcześniej z tego względu, Ĺźe musiałam uczestniczyć w studiach doktoranckich. W weekendy jeĹşdziłam na zajęcia i słuchałam wykładów profesorów. Musiałam teĹź mieć kilka publikacji w wyznaczonych pismach naukowych. Zazwyczaj uniwersytet wyznacza, które pisma są dla niego waĹźne i tam musiałam starać się o to, aby jakieś moje teksty opublikowano. Po niecałych dwóch latach nastąpiło otwarcie przewodu doktorskiego. To znaczy, Ĺźe wtedy cała procedura ruszyła, Ĺźe juĹź nie mogę się wycofać. W czwartym roku studiów doktoranckich trzeba było zdać kilka egzaminów: z języka obcego oraz z wybranego przedmiotu i z przedmiotu kierunkowego. Ja wybrałam religioznawstwo. Do wyboru była jeszcze filozofia albo ekonomia. Ani jedno, ani drugie mnie nie interesowało. A religioznawstwa bardzo przyjemnie się uczyło, egzamin równieĹź był przyjemny. I dopiero póĹşniej dochodzi do obrony doktorskiej. Jest to publiczna obrona, kaĹźdy moĹźe na nią przyjść. Komisja liczy 21 osób i kaĹźdy moĹźe zadać pytanie .

- Czy język polski to dla Pani hobby czy zaspokajanie ambicji zawodowych?

- Czy oprócz języka polskiego ma Pani jakieś inne zainteresowania?

- Myślę, Ĺźe moje zainteresowania są nierozerwalnie złączone z językiem polskim, bo jest to właśnie literatura. Uwielbiam czytać książki, uwielbiam pisać róĹźne teksty, z wyjątkiem wierszy. A poza tym myślę, Ĺźe wszelkie rzeczy związanie z edukacją, z nowymi metodami nauczania – tym szczególnie się interesuję.

- Czy lubi Pani gotować? Jaką kuchnię Pani preferuje?

- Nie lubię gotować. Mój mąż wiedział o tym od początku i zgodził się z tym. ChociaĹź jak muszę, to ugotuję i nie mam jakieś ulubionej kuchni, ale lubię eksperymentować, wymyślać jakieś oryginalne potrawy czy teĹź korzystać z gotowych przepisów.

- Co doradziłaby Pani młodzieĹźy, która ma problemy z gramatyką i stylem wypowiedzi?

- Ćwiczyć, ćwiczyć, i jeszcze raz ćwiczyć. Myślę, Ĺźe dzięki takim długim, czasami i nudnym ćwiczeniom, moĹźna nauczyć się gramatyki języka polskiego i poprawić swój styl pisania. Wszystko jest do nauczenia. Najwięksi pisarze mieli problemy ze stylem, jak chociaĹźby Ĺťeromski – właśnie dlatego pisał dzienniki, aby wyćwiczyć swój styl.

- Czy lubi Pani swoją pracę?

- Na zakończenie chciałbym zapytać, czy w przyszłości planuje Pani sięgnąć po następny stopień naukowy?

- W tej chwili trudno jest mi odpowiedzieć na to pytanie, poniewaĹź wspomnienia związane z trudami przebrnięcia przez doktorat są jeszcze zbyt świeĹźe. Moja odpowiedĹş na dziś brzmi – nie. Aczkolwiek nie mogę wykluczyć tego w przyszłości.

- Dziękuję bardzo za rozmowę.

Rozmawiał: Jakub Duch (kl. III a)